Hi Opa en op een kangoeroe-eiland

Al vaak geprobeerd om Zane het woord Opa te laten zeggen, maar nooit kwam er ook maar een woord dat erop leek. Maar vanmiddag was het opeens raak, in zijn wagen zag hij mij aankomen en riep spontaan “Hi Opa”. Grandioos dat ik dit hier in Australië mag meemaken. Over een aantal dagen zal ik hem vooral gaan zien via Skype. Ik liep zo trots als een pauw door Perth, wat een geweldig mannetje.

We waren vrijdagmorgen met z’n allen naar de supermarkt gelopen, redelijk in de buurt van het huis. Daarna heerlijk koffie gedronken in de tuin. Zane is toen lekker even gaan slapen. Het plan was om met de trein naar Fremantle te gaan, zo’n half uurtje weg van het centrum van Perth. Een hippie-achtig plaatsje aan de kust. Hele leuke knusse winkeltjes en veel kunstenaars. Een bekende plek voor Chantal, tijdens haar studie hier heeft ze hier veel gebivakkeerd. Wij kunnen het ons voorstellen. Na de winkels zijn we met Zane naar de speeltuin gegaan om te glijden en te schommelen. Prachtig vond hij het.

De brouwerij was het volgende doel. Wat een geweldige plek. Zane kon zich lekker vermaken in de zandbak, dit was heel nieuw voor hem, er ging een wereld voor hem open. Wij hebben lekker een aantal verschillende biertjes gedronken en Renée natuurlijk witte wijn. Ook hebben wij allerlei heerlijke tapas-gerechten gegeten. Wat een verwennerij op een geweldige plek met heerlijke achtergrondmuziek. Raar maar waar, het werd koud!! Dus wij op pad terug met de trein naar Perth. Vanaf het station is het zo’n 20 minuten lopen naar huis. Moe en een beetje koud kwamen we daar aan. De avond zijn we op tijd naar bed gegaan.

Zaterdag was het plan om naar de Zoo te gaan in Perth. Renée wilde pertinent een kangoeroe zien en het liefst ook nog een koalabeertje. De Zoo werd afgeblazen daar Zane nog steeds een beetje ziekjes is. Toen hebben we besloten dat Renée en Roel op pad gingen en dat Chantal en Junior met Zane lekker thuis bleven. Zane moet echt wennen an de overgang.

Wij dus eerst naar de stad. Daar was het enorm druk, zes rijen dik stonden mensen te wachten op het langskomen van de giants. Enorme poppen, van heinde en verre komen ze hiervoor naar Perth. Voor ons was het veel te druk, dus wij hebben besloten richting rivier te lopen. Een prachtige wandeling. Bij de rivier aangekomen zijn we langs de rivier gaan lopen richting een eiland waar kangoeroes los lopen in een natuurpark. Daar na 1 ½ uur aangekomen hebben wij flink lopen zoeken naar de springende beesten. We waren elke keer bang dat er plotseling zo’n kangoeroe uit de bosjes zou springen. We zagen wel kangoeroe-keutels, dus ze moesten in de buurt zijn. Na een half uur zoeken nog geen enkele kangoeroe. Dan loop je zo lang en zie je nog geen kangoeroe. Tot we plotseling bij andere bezoekers een zestal kangoeroes zagen. Wat een leuke beesten, gauw wat foto’s gemaakt en Renée durfde zelfs redelijk dicht bij een kangoeroe te gaan staan, durfal!

Daarna besloten om terug naar ons tijdelijk huis te gaan. Dit werd een slijtageslag, want we waren veel verder weg van de stad dan we dachten. Toen we eindelijk terug waren stond onze stappenteller op 21 km. Gek he dat we erg zere voeten hadden. Even een uurtje beentjes omhoog en toen eten maken voor Zane. Junior en Chantal gingen Valentijnsdag vieren, dus wij konden mooi even voor oppas dienen. Dan doen we heel graag, want het is heel gezellig met onze Zane. Daarna lang uit op de bank en nu dus het verslag schrijven. Morgen zondag, we zijn nog maar twee hele dagen in Australië en gaan dan dinsdagmiddag terug naar Amsterdam.