Op Waitangi Day naar de “Blue Lagoon” echter zonder poen!

Het is hier een nationale feestdag. Ze vieren de oprichting van Nieuw-Zeeland. De dag viert het Verdrag van Waitangi, het document dat op 6 februari 1840 werd ondertekend waardoor de staat Nieuw-Zeeland een feit werd.

Het verdrag werd ondertekend in de landerijen rondom het huis van James Busby in Waitangi in de Bay of Islands. Een voorlopige versie was de dag ervoor aan de lokale Maori leiders gegeven en gouverneur William Hobson was teruggegaan naar zijn schip, de HMS Herald, met het idee dat de Maori de tekst een dag of wat zouden bespreken om het uiteindelijk te ondertekenen. De Maori hadden echter het idee dat het de volgende dag (6 februari) zou worden getekend, en hadden niet genoeg eten om nog een dag te blijven. Hobson werd gehaald, en het verdrag werd op 6 februari getekend.

Waitangi Day werd in 1957 door de Labour partij voorgesteld als nationale feestdag in hun partijprogramma voor de verkiezingen. Uiteindelijk was de partij er toch niet happig op een extra vrije dag in te voeren, en het werd na invoering van extra wetgeving in 1960 mogelijk voor regio's om een al bestaande regionale feestdag in te ruilen voor Waitangi Day.

Na een grote overwinning in 1972 van de Labour partij kondigde premier Norman Kirk op 6 februari 1973 aan dat Waitangi Day vanaf 1974 een nationale feestdag zou worden. De wetgeving die werd goedgekeurd hiervoor hernoemde de dag 'New Zealand Day'. De naamsverandering duidde aan dat niet alleen het ondertekenen van het document, maar met name het staat-zijn van Nieuw-Zeeland werd gevierd. Nadat Labour de verkiezingen in 1975 verloor veranderde de nieuwe regering de naam in 1976 terug naar Waitangi Day.

Alhoewel het de nationale feestdag is in Nieuw-Zeeland worden de vieringen vaak verstoord door protesten van Maori activisten. Meestal zijn er een paar honderd activisten in Waitangi, en zij proberen de Maori vlag te hijsen. Ook wordt er geprobeerd de vlaggenmast neer te halen, een 'traditie' die uit de 19e eeuw stamt waarbij Maori's vlaggenmasten omhakten bij disputen over landeigendom. In de rest van Nieuw-Zeeland wordt de dag op verschillende manieren gevierd, en vaak met een concert of festival. Sommige Maori gebruiken de dag als een open dag; ze geven mensen de kans om Maori cultuur te beleven, of om aan te geven waar de Maori op dat moment staan, en waar de toekomst ligt. Dit even als stukje zeer belangrijke geschiedenis van Nieuw Zeeland.

Vandaag gingen we zoals ik gisteren al aankondigde een dag richting “Blue Lagoon” in het Abel Tasman Park. De bedoeling was dat we naar Kaiteriteri gingen rijden, zo’n uurtje van ons vandaan, dan anderhalfuur op een boot langs allerlei baaien en rotsen. Dan werden we afgezet op een prachtig strand, dan zo’n 5 km wandelen over de mooiste stranden en langs zeehonden, en als we dan op tijd zijn, werden we weer opgehaald op naar Kaiteriteri. Niet op tijd betekende slapen op een onbewoond eiland: dus dan “Blue Lagoon”. De “Beach & Seal Tour” heet deze tocht.

De reis er naar toe ging voorspoedig, zonder navigatie maar 1 keer fout gereden. Bij aankomst in Kaiteriteri viel ons al direct op hoe mooi het hier is, prachtig mooi blauw water en bijna geen andere bezoekers. Eerst heel goed insmeren met factor 50 en allebei de pet op. Eerst even rondkijken en dan een kopje koffie. Gelukkig kwamen we al snel bij het bespreking-bureau voor de “Beach & Seal Tour”. We wilde de portemonnee pakken en kwamen er toen achter dat die nog op het bed in Stoke lag. Dus geen “Beach & Seal Tour” en geen koffie! Dat was flink balen. We waren er helemaal klaar voor, echter voor niets hier gaat alleen de zon op.

Na een uurtje rondkijken op verschillende baaien zijn we weer in de auto gestapt en via een aantal plaatsjes terug naar de portemonnee gegaan en toen zijn we maar de kilometers gaan maken op de Tahunanui-baai vlakbij het appartement. Nu net de filmpjes van kleinzoon Zane bekeken die al helemaal los loopt, geweldig gezicht. We kijken er naar uit om hem weer in de armen te nemen.
Direct lekker dineren (McDonald) en de fles wijn opmaken die nog in de koelkast staat. Dan de koffers weer pakken en morgen terug naar Picton, dan de oversteek met de ferry en dan nog het weekend in Wellington met Jan en Henk Tromp doorbrengen.

De tocht door Nieuw Zeeland zit er bijna op. De oversteek naar Australië gaat maandag aanvangen. Spannend. Sydney, here we come.